తెలుగులో కొత్త మాటలు :: తెలుగు భాషా దినోత్సవం

తెలుగు భాషాభివృధ్ధికి, గ్రాంధికంలోనే వ్రాయలన్న కొంతమంది పిడివాదుల వాదన, ఎంతగానో చేటు చేసింది. ఈ పండిత పిడివాదుల కోరల్లోంచి తెలుగు భాషను రక్షించే ప్రక్రియ శ్రీ గిడుగు రామ్మూర్తిగారు చేబడితే, తన అద్భుత శైలితో ప్రముఖ రచయిత గుడిపాటి వెంకట చలం గారు చేసి చూపించారు.

తన రచనా శైలి గురించి చలంగారు తన ఆత్మ కథలో ఈ విధంగా వ్రాసుకున్నారు:

"నేను రచనలు సాగించేటప్పటికి నాకు తెలీకుండానే, నేను మాట్లాడే భాషలోనే వ్రాశాను. తక్కిన కథలని పుస్తకాల భాషలో వ్రాశాను. అసలు ఆనాడు భాషా ఉద్యమం అనేది ఒకటి ఉందని నాకు తెలీదు. గిడుగు రామ్మూర్తి గారి పేరు చింతా దీక్షితులు (ఈయన కూడ రచయిత, చలంగారికి సహ ఉద్యోగి) గారినించే విన్నాను . వారి శిష్యులు ఆలోచించి, భాషని ఎంతవరకు మార్చవచ్చో తూచి రాసేవారు. ఆ యత్నాలు, మడి కట్టుకోటాలు చదివితేనే నాకు అసహ్యం వేసింది. భాష ఎట్లా మారాలో నాకు శాసించాలని చూసేవారు. భర్తని యెన్ని ముద్దులు పెట్టుకొవాలో శాసించినట్లు. కాని ఈ చలం ఓ వరదల్లె వూడ్చుకొచ్చాడు. నా భాషాధాటికి వారికెంత భయమో! పైగా ఆ భాష, భయంలేని, సంకోచంలేని, భీతిలేని, పాత గోడల్ని పడగొట్టే తీవ్రవాది ఓ Master Sculptor చేతిలో పడ్డది. చాలా త్వరలో వీళ్ళ కృతక భాషలన్నీ కుప్పకూలాయి. చలం శైలిలో, రాతలో అంత తీవ్రత అంత inevitability అంత భయంకరాకర్షణ ఉండిపోయింది. ఒక్కొక్కరే ప్రతిఘటించబోయి, పరాజితులై, నా భాషనే అనుకరించారు గతిలేక. ఇంకో విధంగా రాస్తే వాటిని చదవరు ఎవ్వరూ. ఈ భాష, ఈ భావాలు వీలులేదు అని ఎంతమంది మొత్తుకున్నా, ప్రజలు ఎగబడి చదువుతున్నారు. రచయితలు, పత్రికలు చలం పేరు చెప్పకుండా చలాన్ని అనుకరించటం ప్రారంభించారు. భాషాదిగ్గజాల మొకాళ్ళూగిసలాడే పాత నీతుల గోడలు విరిగి కింద కూలాయి"

ఇరవైయ్యో శతాబ్దం మొదటి రోజుల్లో, అంటే 1920లలో మొదలైన ఈ భాషోద్యమం చలంగారి రచనలతో ఊపు అందుకుని, ఎంతగానో అభివృధ్ధి చెంది, ఈ రోజున వాడుక భాష, వ్రాత భాష అనే తేడా పెద్దగా లేకుండా చేసింది. చక్కటి శైలితో, సులువైన పదాలతో, దీర్ఘ సమాస పదాడంబరాలు, లేకుండా తెలుగు వచ్చిన అందరికీ అర్ధమయ్యే భాషలో వ్రాసే ఎందరో రచయితలు మనకు ఉన్నారు. అందులో శ్రీయుతులు కొడవటిగంటి కుటుంబరావు, పాలగుమ్మి పద్మరాజు, మధురాంతకం రాజారాం వంటి దిగ్గజాలు అనేక మంది యువతీ యువకులకు స్పూర్తి ప్రదాతలయ్యారు. ఈ రోజున ఇంతమంది రచయితలు మనకు తయారయ్యారంటే, వ్రాసే ఆసక్తిని పెంచి పెంపొందించటమే కాక, ఎవరికి వచ్చిన భాషలో వాళ్ళు వ్రాయచ్చు అని చేసి చూపించిన ఆ మొదటి తరం రచయితలకు, తెలుగు భాషా దినోత్సవ సందర్భంగా నివాళి అందిచాల్సిందే.

ఈ మధ్య, తెలుగు భాషలో కొన్ని పదాలను కొత్తగా ఏర్పరచాలన్న కోరిక ఎక్కువైపోయి, కొన్ని చిత్ర విచిత్రమైన మాటల తయారీకి కొంతమంది ప్రయత్నిస్తున్నారని నాకు అనిపిస్తున్నది. భాష అనేది, సామాన్య ప్రజల నోళ్ళనుండి, వారి వాడుకనుండి తయారవ్వాలి కాని, పడితులనుకునే వారు, డ్రాయింగు రూముల్లో (దీనికి తెలుగేమిటోకదా!) కూచుని తమ పాండిత్య ప్రదర్శనకోసం తయారు చేసే మాటల వల్ల కొత్త మాటలు వాడుకలోకి రావు.

మనకు కొత్తగా ప్రయాణ సాధనమైన రైలు వచ్చినప్పుదు, పండితులు "ధూమ శకటం" అన్న పేరు కనిపెట్టారు. కాని సామాన్య ప్రజలు, హాయిగా "పొగ బండి" అని చులాగ్గా ఒక తెలుగు పేరు వాడెయ్యటం మొదలు పెట్టారు. అలాగే "హాస్పిటల్" అన్న ఆంగ్ల పదానికి, ఆసుపత్రి అన్న మాట సులువుగా ఒక తెలుగు పదమై పోయింది. మనకు ఇప్పుడు అనేక పట్టణాలలో , నగరాలలో ఫ్లై ఓవర్లు దర్శనమిస్తున్నాయి. దీనికి పండితులైతే ఏమని పేరు పెట్టేవారో తెలియదు కాని, "పై వంతెన" అన్న మాట వాడుకలోకి వస్తున్నది. తెలుగులో పుట్టని కొన్ని పదాలకి తప్పనిసరిగా ఒక తెలుగు పదం తయారు చెయ్యాలన్న తపనతో, చిత్ర విచిత్రమైన మాటలు, చివరికి ఇనుప గుగ్గిళ్ళు, కంకర్రాళ్ళ వంటి మాటలను తయారుచేసి సామాన్యులను భయపెట్టే ప్రయత్నం భాషాభివృధ్ధికి ఏమాత్రం ఉపయోగ పడదు. పైగా, మళ్ళి గ్రాంధిక భాషా వాసనలు పెల్లుబికి సామాన్య ప్రజలను భాషాభివృధ్ధిలో భాగస్వాములు కాకుండా చేసే ప్రమాదమున్నది.ఆంగ్ల భాషలో ఒక అద్భుతమైన గుణం ఉన్నది. అదేమిటి అంటే, "మాట" ఏ భాషలోనిదైనా సరే, ఆ మాటను పెద్దగా ఆంగ్లీకరించకుండా, యధాతధంగా వాడకుండా, కొద్ది మార్పు చేసి ఒక ఆంగ్ల పదం చెయ్యటం. ఈ శక్తి ఆంగ్ల భాష మాట్లాడే ప్రజలకు ఎక్కువగా ఉండటం వల్ల ఆంగ్ల భాష దాదాపుగా ప్రపంచ బాష అయ్యింది. అటువంటి శక్తిలేని లాటిన్ వంటి ప్రాచీన భాషలు కనుమరుగయ్యి, పుస్తకాలకు, పండితులకు మాత్రమే పరిమతమయ్యాయి. మనం తెలుగులో కూడ అనేకానేక మాటలను ముఖ్యంగా ఆంగ్ల, పారశీక, ఉర్దూ, హిందీ మాటలను తెలుగీకరించాము. రోడ్ అనే ఆంగ్ల పదం తెలుగులో రోడ్డు అయ్యింది. ఆ పదాన్ని, రహదారి అని ఎవ్వరూ అనడటంలేదు. చివరకు ప్రభుత్వ శాఖ ఐన Roads and Builldings రోడ్లు భవనాల శాఖగా మారింది కాని రహదారులు భవనాల శాఖ అవ్వలేదు. ఇదొక చిన్న ఉదాహరణ మాత్రమే. అలాగే, బాంకు, చెక్కు, డ్రాఫ్టు, బిల్లు, పంపు, సైకిలు, ఫ్యాషను, ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే అనేకానేక ఉదాహరణలు. ఇలాంటి చిన్ని చిన్ని పదాలకు, తెలుగు పదాలను కనిపెట్టే ప్రయత్నంలో, ఆ పదాల అర్ధాలను భ్రష్టు పట్టించే బదులుగా, ఉన్న చిన్న ఆంగ్ల పదానికి ఉకారమో అకారమో తగిలించి తెలుగు చెయ్యటమే మంచి పధ్ధతి. కారణం, అయా పదాలు విదేశాలలో కనిపెట్టబడిన వస్తువులు, విశేషాలకు సంబంధిచినవి. వాళ్ళు వాటికి సరిపొయ్యే పదాలను కాలక్రమేణా స్థిరపరిచారు (Bicycle, Cycle అయ్యింది, మనం తెలుగులో కూడా కొన్ని బైసికిల్ అనటం కూడ కద్దు).

కొన్ని కొన్ని పదాల తెలుగీకరణ ఎబ్బెట్టుగా ఉంటుంది. ఉదాహరణకి, ఇంటర్నెట్టునే తీసుకుందాము. ఇంటర్నెట్ అనే ఆంగ్ల పదాన్ని యధాతధంగా వాడే బదులు ఇంటర్‌నెట్టు అని మార్చి దానిని తెలుగు పదం చెయ్యటమే శ్రేష్టం. ఆంగ్లంలో నెట్ అనే పదం ఉన్నదికాబట్టి, ఆ పదానికి సామాన్య అర్ధం వల కాబట్టి, ఇంటర్ అంటే మధ్య అని తెలుసు కాబట్టి, ఇంటర్నెట్ ను అంతర్జాలం అనటం నాకు ఎందుకనో నప్పలేదు అనిపిస్తుంది. ఎక్కడైనా కంప్యూటర్ గురించి తెలిసిన ఆంగ్ల భాష అంతగా రాని వారు కూడ ఇంటర్నెట్ అంటే అర్ధమయ్యినట్టుగా ఈ అంతర్జాలం (ఏదో ఇంద్రజాలంలాగ) అటే తికమక పడే అవకాశం ఎక్కువగా ఉన్నది.భాషలోని పదాల ఉద్దేశ్యం, వాటి భావాన్ని అందరూ ఒకేలాగ అర్ధం చేసుకోవటమే కాని పదాఢంబరం చూపటం కాకూడదు. తెలుగు అకాడమీ వాళ్ళ టెక్స్ట్ పుస్తకాల్లో ఉండే భాష, తెలుగుకి ఏవిధమైన సేవ చేస్తున్నది? వృక్ష శాస్త్రం, రసాయన శాస్త్రం, జంతు శాస్త్రం మొదలుగాగల శాస్త్రాలలోని లాటిన్, గ్రీక్, ఆంగ్ల పదాలను అతి భయంకరంగా తెలుగీకరించి, విధ్యార్ధులు ఝడుసుకునేట్టుగా చేసి, వెంటనే ఆంగ్ల మాధ్యమంలోకి పారిపొయ్యేట్టుగా చేశాయి. ఫిజిక్సు, బయోలజీ, కెమిస్ట్రీ వంటి శాస్త్రాలు చదివేది, ఆ శాస్త్ర విజ్ఞానం వంటబట్టించుకోవటానికి కాని, విదేశీ భాషలను తెలుగీకరించి, వాటిని భట్టీయం వెయ్యటానికి కాదుకదా.

ఏతా వాతా చెప్పేదేమిటి అంటే, తెలుగులో కొత్త పదాల సృష్టి జరుగ వలసినదే. కాని ఆ పేరుమీద నోరు తిరగని, హాస్యాస్పదంగా ఉండే పదాలను తయారు చెయ్యటం సబబు కాకపోవటం అటుంచి , భాషాభివృధ్ధికి ఎంతమాత్రం దోహదం చెయ్యదు అని నా అభిప్రాయం.

మరొక్కమాట. బ్లాగుల్లో వ్యాఖ్యలు వ్రాసేప్పుడు, కొంతమంది, బద్ధకం వల్లనో లేక అలా వ్రాయటం గొప్పగా భావించటం వల్లనో, తెలుగును ఆంగ్ల లిపిలో వ్రాస్తుంటారు. అలా తెలుగును ఆంగ్ల లిపిలో వ్రాయటం వల్ల చదవటంలో చాలా ఇబ్బంది కలిగి, అసలు చదవటమే మానేయ్యటం జరుగుతుంది. ఏ భాషను ఆ భాష లిపిలో వ్రాస్తేనే బాగుంటుంది. ఆ విధంగా, తెలుగును వేరొక భాషా లిపిలో వ్రాసి ఖూని చెయ్యొద్దని, ఈ తెలుగు భాషా దినోత్సవ సందర్భంగా అలా వ్రాసే అలవాటుగలవారికి విజ్ఞప్తి. తెలుగులో వ్రాయటానికి కొంత శ్రధ్ధ తీసుకుని, (మనకు ఎన్నో ఉపకరణాలు లేఖిని వంటివి ఉన్నయి) కనీసం ఈరోజు నుంచి అయినా, కొద్దిగా శ్రమ తీసుకుని నేర్చుకుని, తెలుగును తెలుగు లిపిలోనే వ్రాయటం మొదలుపెడితే, తెలుగు భాషా దినోత్సవం జరుపుకుంటున్నందుకు ఒక అర్ధం ఉంటుంది.తెలుగు భాషా దినోత్సవ సందర్భంగా అందరికీ మరొక్కసారి శుభాకాంక్షలు 

*

**

***

**

*

ఈ క్రింది అప్డేట్ ఫిబ్రవరి 22, 2014 చెయ్యబడినది. ప్రసిద్ధ రచయిత, జ్ఞానపీఠ్ బహుమతి అందుకున్న శ్రీ రావూరి భరద్వాజ గారు ఒక ఇంటర్వ్యూలో వాడుక పదాల గురించి చెప్పిన విషయం వినవచ్చు.

ఆయన చెప్పిన విషయాలు, పై వ్యాసం వ్రాసినప్పుడు "కొందరు" వ్యక్తపరిచిన అభిప్రాయాలకు, మరి కొంతమంది ("గుంపులు" బృందాలు కాదష) ఎవ్వరికీ అర్ధం కాకపోయినా, ఎవ్వరూ వాడకపోయినా, నోరు తిరిగి ఉచ్చరించే అవకాశం కష్టమైనా పర్వాలేదు,  ఎదో ఒక పదం "తెలుగు" లో వండి పడేద్దామన్న హడావిడిలో ఉన్న వారికి, కొద్దో గొప్పో వివేచన కలిగిస్తుందన్న "ఆశ/ఆరాటం" తో ఈ అప్డేట్ చెయ్యటం జరిగింది. సరే మేము జ్ఞానపీఠ్ బహుమతి గ్రహీత కన్నా గొప్పవాళ్ళం, అనుకునే వాళ్ళకు సంబంధించి కొన్ని సామెతలు ఉండనే  ఉన్నాయి-మొండివాడు రాజుకన్నా బలవంతుడు అని, తాపట్టిన కుందేటికి, మూడే కాళ్ళు, మేము పట్టిన కుందేలుకు అసలు కాళ్ళే లేవు వంటివి. వీళ్ళ కంటే మొండి వాదన వాడు,  "ఐతే డొల్లిస్తాం" అనేవాడూ తయారవుతాడు (భమిడిపాటి కామేశ్వరరావు గారి హాస్య గుళిక) . 

పైన ఉన్న ఇంటర్వ్యూ పూర్తిగా చూడాలంటే రెండు భాగాలుగా సుజన రంజని నెట్ పత్రికలో ఉన్నది. ఈ కింది లింకు నొక్కి చూడవచ్చు. 

శ్రీ రావూరి భరద్వాజ గారితో సుజన రంజని ఇంటర్వ్యూ